زنان در سفرنامه ها

 بارون تاورنيه سياح فرانسوي در قرن هفدهم ميلادي در دوره صفويه شش بار به ايران و عثماني و هندوستان سفر کرد و حاصل اين سفرهاي متعدد سفرنامه اي مفصل است که در آن به رسومات و دربار شاهان صفوي مي‌پردازد. تاورنيه پوشش زنان دوره صفويه را اين گونه ترسيم مي کند:

زنهاي ايران لباسهاي خيلي فاخر مي پوشند لباسشان از بالاتنه و پايين تنه مجزا نيست روي هم و يکسره است و با لباس مردها هيچ تفاوتي ندارد از جلو باز است و از ماهيچه پا به پايين تر تجاوز نمي کند کمرشان را تنگ نمي بندند آستينشان به دست و بازو چسبيده تا پشت دست مي رسد يک کلاه کوچکي به شکل برج به سر مي گذراند و هر کس به اندازه بضاعت خود و شأنش کلاه خود را به جواهر زينت مي دهد و بعضيها از زيرکلاه يک مقنعه ابريشمي به طرف پشت آويخته دارند که بر حسن و زيبايي آنها مي افزايد و گيسوانشان بافته و روي شانه هاشان مي ريزد يک زير شلواري هم مثل مردها مي پوشند که تا پاشنه پا مي رسد کفششان هم با کفش مردانه فرقي ندارد.

زنهاي هرمز به واسطه شدت حرارت هوا فقط يک زير شلواري و روي آن يک پيراهن بلند مي‌پوشند. زنهاي ارامنه مخصوصا يک نيم تنه چسباني بي آستين شبيه به مال مردها در بر مي نمايند و سرشان را در يک پارچه نازکي مي‌آورند روي زنخدان گره مي کنند، گيسوانشان را بافته در يک کيسه از مخمل يا اطلس يا قلابدوزي کرده به پشت سر مي آويزند که تا زير کمرشان مي رسد.¹

_______________________

1. کتاب تاورنيه، ترجمه: ابوتراب نوري نظم الدوله، بي جا، مطبعه برادران باقراف، 1331، ص 928.    

 

تاورنيه در لباس ايراني

لباس ايرانيان دوره صفويه

زنان دورۀ صفويه