موسسه
مطالعات تاريخ
معاصر ايران (نشريه الکترونيکي زنان) WWW.IICHS.ORG
نشريات
نامه بانوان
با مديريت و سردبيري شهناز آزاد، دختر ميرزا حسن رشديه در سال 1299هـ .ش در تهران منتشر ميشد. شماره اول نشريه در هشت صفحه به قطع خشتي با چاپ سربي، چاپ شده است. بالاي عنوان روزنامه عبارت : زنان نخستين آموزگار مردانند
و در ذيل عنوان روزنامه عنوان : اين روزنامه براي بيداري و رستگاري زنان يچاره و ستمکش ايران است.
قيمت نشريه : ساليانه 30 قران که ماهي دو بار انتشار مييافت.
شش ماهه 20 قران
مقاله افتتاحي نامه بانوان با عنوان : وجوب تعليم نسوان يا ششصد کرور زنده به گوربه خوبي رسم و سياق مطالب روزنامه را نشان ميدهد، بحث تعليم و تربيت دختران و زنان ايران و تفکر عدم حضور زن در اجتماع که ميبايست اصلاح شود.
شهناز آزاد همسر ابوالقاسم آزاد مراغهاي از متجددين و متأثرين تفکر اروپايي بود.اين زن و شوهر بيشتر تلاشهاي خود را صرف بحثها و فعاليتهاي مربوط به زنان ميکردند.از جمله رفع بيسوادي از ايشان و در نهايت مسئله رفع حجاب که به عنوان مانعي در سر راه تعليم و تربيت نسوان تبليغ مينمودند.
نشريه در تبليغ آراء خود براي رفع موانع پيشرفت زنان و نقد برخي احکام و باورهاي اعتقادي گاه چنان دچار افراط و اغراق و داستانپردازي ميشد که با عکسالعملهاي سخت حکومتيان که چندان هم پايبندي مذهبي نداشتند، روبه رو بود. و با عنوان کردن کفن سياه در لفافه پنهان ماندن زنان از حضور اجتماعي که تلويحاً همان حجاب را القاء مينمود به بحثهاي مربوط به حجاببرداري رنگ علنيتري بخشيد ولي با عکسالعملهاي سختي که مواجه شد، (از جمله توقيف روزنامه و تحريم و محکوميت صاحب آن) که در پي آنهاگاه گفتار خود را اصلاح مي نمود.
به عنوان مثال در شماره دوم نشريه، علت توقيف آن را چاپ خبري عجيب مشاهده ميکنيم : مطلبي با عنوان : يک دختر ناکام و توضيح اين خبر که به نظر غيرواقعي ميآيد، حتي با حال و هواي آن روز ايران – خبر درباره دختري هشت ساله است که در محله امامزاده يحيي زندگي ميکند. وي روزه ميگيرد و به دليل عطش زياد از تشنگي ميميرد و در پايان درج اين خبر، نتيجه ميگيرد: « اين است يکي از مضرات عدم تعليم نسوان.»
و در شماره سوم براي توضيح منظور خود از حجاب و لزوم برداشن آن، مينويسد : « سوء تفاهم يا منتهاي بدبختي. حجاب موهومات و قيدهاي کهنهپرستي.» اضافه ميکند: «.... لفظ حجاب را در اينجا با وجود اضافه به سوي موهومات و تأکيد با قيدهاي کهنهپرستي، تأويل به چادر و روبند زنان کرده و چنان وانمود مينمايند که مخالف اين حجاب هستيم و حال آنکه مقصود ما روبند زنان نبوده بکله بالصراحه گفتيم که موهومات و قيدهاي کهنهپرستي شش صد کرور مسلمين را از زن و مرد به اين روز سياه نشانيده است..»