در اين شماره «زنان در جامعه» به حضوري عجيب از زنان در روزگار سلطنت ناصرالدين شاه پرداخته مي‌شود. حضوري که اين بار براي اعتراض به گراني نان و غذا نيست بلکه شايد اعتراضي خاموش به ظلمي است که شاکي نداشته. گزارشي که در روزنامه اختر منتشر شده درباره قتل زني به دست همسري سلاخ است. آنچه که اين واقعه را از ديگر همسرکشي‌ها متفاوت کرده حضور کم نظير سيصد زن در مراسم تشييع زني است که حتي نام او را نمي‌دانيم و از تبار شاهزادگان و درباريان و امراي نظامي نيز نيست. 

به موجب کاغذي که از طهران داشتيم شب دوشنبه دوم ذي قعده [1299] يک نفر سلاخي از اهل شهر مست به خانه خود داخل شد با زنش نزاع کرده در حالت مستي گلوي ضعيفه را گرفته آنقدر نگاه داشته که بيچاره خفه شده است. پس از آن به معايب کار برخورده شبا هنگام به بقعه مبارکه حضرت امامزاده واجب التعظيم حضرت عبدالعظيم رفته آنجا بست نشسته است. صبحي وزير شهر از کيفيت آگاهي يافته آدم فرستاده قاتل را در محبس بقعه شريف زنجير کرده‌اند. عجيب‌تر اينکه در تشيع جنازه متوفيه به قدر سيصد زن حاضر بوده‌اند با اينکه تاکنون در تشييع جنازه هيچ کس در طهران زن نديده بود. ¹