» بسیار خنده داشت
[در سفر فرانسه]… به قدر دويست نفر بچه سه چهار ساله را در كمال ادب و خوبي در مراتب پلههاي تخته اطاق تعليم خانه نشانده بودند. زن ِ پير ِ تَرك ِ دنيايي كه معلمه بود، آواز و تصنيفي براي مدح ورود ما به شعر فرانسه ياد داده بود، بچهها به نظم ميخواندند، بسيار بامزه، اما در ميان اين بچهها يك بچه چهارساله، تازه گويا با بچههاي ديگر جنگ كرده بود، جميع رويش تراشيده و زخم شده بود، هرقدر آنها ميخواندند و دست ميزدند، اين بچه نميخواند و همه را گريه ميكرد، بسيار خنده داشت.
(روزنامه خاطرات ناصرالدين شاه در سفر اول فرنگستان. ص 250)