آسيه آل‌احمد

يکي از بزرگترين مساجد کشور به نام مسجدالنبي (شاه) در شهر قزوين قرار دارد، با مساحتي حدود 14000 هزار متر مربع که از نظر وسعت در ايران نظير ندارد.

شاردن، اساس اين بنا را متعلق به دوره صفوي مي‌داند، او در سفرنامه خود نوشته است : « مسجد شاه نيز از بهترين و بزرگترين مساجد ايران است و در پايان کوچه‌اي وسيع قرار دارد که داراي درختهاي بزرگ و کهن مي‌باشد و در اول کوچه، در بزرگ کاخ شاهي، واقع شده ‌است. شاه اسماعيل اين مسجد را آغاز کرد و همينکه يک طبقه آن را ساخت به جهان ديگر شتافت و اتمام آن به همت شاه تهماسب صورت گرفته و به انجام رسيد».¹ ولي کتيبه‌هاي موجود، فتحعلي ‌شاه را باني و سازنده معرفي مي‌کنند. که مي‌تواند دليلي بر احياي مجدد اين بنا توسط  شاه قاجار باشد.

	آجرکاري	جايگاه موذن
در شمالي	سردر جنوبي صحن	سردر شمالي صحن
کاشيهاي سردر	کلون زنانه	کلون مردانه
مقرنس سردر شمالي	نمونه‌اي از کاشيکاري	ورودي شمالي
	يکي از کتيبه‌ها

مسجدالنبي داراي: سه ورودي، يک حياط، چهار ايوان، دو شبستان، يک گنبد، چندين رواق و طاق نما و يک حوض سنگي است. تزئينات اين اثر تاريخي، کاشيکاري‌‌، مقرنس، آجرکاري و خطهاي‌ ممتاز کتيبه‌ها مي‌باشد، که در مجموع شکوه خاصي به اين مجموعه مي‌دهد.

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

1. به نقل از، سيد محمدعلي گلريز. کتاب مينودر يا باب‌الجنة قزوين. تهران، دانشگاه تهران، 1337. ص539.