در جريان حوادث روزگار مشروطه‌خواهي انجمنهاي ايالتي سرسختانه به دنبال امضاي قانون اساسي و متمم آن بودند و اين اقدام را آخرين قدم براي اجراي قانون مي‌دانستند. اجتماعات بسياري در پي اين خواهش ملي تشکيل شد،‌ ‌چه در تهران، چه در آذربايجان و گيلان. انجمنهاي ايالتي در اين ميان نقشي مهم داشتند و شهر به دستور آنان تعطيل مي‌شد، تجمعات بيشتر در تلگرافخانه‌ها يا محل انجمنها صورت مي‌گرفت تا صداي خود را به تهران برسانند. زنان نيز که نخستين گامهاي خود را براي حضور در صحنه اجتماع برمي‌داشتند از اين تجمعات به دور نبودند. يکي از اخبار روزنامه حبل‌المتين مورخ 5 جمادي‌الاولي 1325 به اين حضور زنانه در گيلان اختصاص دارد که عين خبر نقل مي‌شود:

              تعطيل گيلان را من باب تتميم قانون اساسي و امضا و اجراي ساير  قوانين از دولت جدا در پست گذشته به عرض رسانيد ديروز از طهران تلگراف بشارت‌آميز به توسط  انجمن ملي رشت به انزلي رسيده که نظامنامه امضاء شده به صحه همايوني رسيد ولي انجمن هنوز اجازه چراغاني را نمي‌دهد اين تلگراف به عموم مردم که بالغ بر چند هزار نفر در تلگرافخانه بودند قرائت شده علما و اعيان و اشراف و غيره و غيره  از زنانه و مردانه  از اين خبر بشارت‌آميز  اظهار مسرت نموده رفع تعطيل گرديده تا بعد چه شود در شهر رشت زنها هم غيرت کرده در تلگرافخانه مجتمع و به مردها مي‌گفتند اگر شما غيرت نداريد و نمي‌توانيد نظامنامه و قانون اساسي را بگيريد به ما راه بدهيد تا تلگرافخانه برويم با زنهاي طهران و آذربايجان مخابره نموده به استعانت آنان امضاي قوانين را از شاه بگيريم.